Ως θερμική απώλεια, ορίζεται το ποσόν της θερμότητας που πρέπει να προστεθεί σε ένα κτίριο ώστε να διατηρείται στους διάφορους χώρους του η θερμοκρασία που έχει επιλεγεί και να πληρούνται οι συνθήκες ευεξίας, όταν στο εξωτερικό περιβάλλον επικρατούν οι συνθήκες σχεδιασμού χειμώνα. Γενικά η συνολική θερμική απώλεια των χώρων του κτιρίου οφείλεται στις θερμικές απώλειες αγωγιμότητας και στις θερμικές απώλειες αερισμού.
Στις απώλειες αγωγιμότητας περιλαμβάνονται αθροιστικά όλες οι ροές θερμότητας μέσω τοίχων, παραθύρων, θυρών, ορόφων, δαπέδων και κάθε είδους επιφανειών που συνορεύουν με τον έξω χώρο ή με μη θερμαινόμενους χώρους. Για δομικά στοιχεία που εφάπτονται με το έδαφος, υπολογίζονται οι απώλειες μέσω του εδάφους προς τον εξωτερικό αέρα και οι απώλειες προς τα υπόγεια ύδατα. Οι απώλειες αγωγιμότητας διορθώνονται με διάφορους συντελεστές για να ληφθούν υπόψη παράγοντες που επηρεάζουν μεν το τελικό αποτέλεσμα αλλά δεν λαμβάνονται υπόψη στους τελικούς υπολογισμούς, γιατί θα τους έκαναν υπερβολικά πολύπλοκους.
Οι απώλειες αερισμού οφείλονται στη διείσδυση αέρα, που εισέρχεται από τις χαραμάδες και τα ανοίγματα του κτιρίου (πόρτες – παράθυρα), και που πρέπει να θερμανθεί στην προβλεπόμενη θερμοκρασία. Η διαφορά πίεσης μεταξύ εξωτερικού και εσωτερικού χώρου, που είναι προϋπόθεση για τη ροή του αέρα, μπορεί να προκληθεί είτε από την πρόσπτωση του ανέμου, σε συνδυασμό με την αεροδυναμική συμπεριφορά του κτιρίου, είτε από τις δυνάμεις άνωσης που οφείλονται σε διαφορές θερμοκρασίας που δημιουργούν σε υψηλά κτίρια ρεύματα αέρα μέσω των κλιμακοστασίων, είτε από τον συνδυασμό αυτών των δύο αιτίων.
Θερμική απώλεια